صلح با دیگری؛ مبنایی برای صلح جهانی
بازخوانی مولفه های صلح بر مبنای رویکردی جماعتگرایانه
دکتر مجتبی مقصودی1
شهاب دلیلی2
چکیده
بر اساس نظریات کلاسیک لیبرالیستی، مشخصا تا به امروز علت بروز اکثر جنگ ها، رویکرد جهان شمول گرایانه و تعمیمی به هنجارها، ارزش ها و هویت های دیگر جوامع بوده است؛ این نظریات و این رویکردها علیرغم فراگیری با انتقاداتی از سوی جماعت گرایان روبرو شده است. از جمله آن انتقادات می توان به نقد شیوه شناسایی هویت دیگری در نظریه لیبرالیسم اشاره نمود.
در ضرورت صلح پژوهی در جهان اسلام؛ نگاهی آینده پژوهانه
دکتر مجتبی مقصودی
رئیس هیئت مدیره انجمن علمی مطالعات صلح ایران
چکیده
مرزهای جهان اسلام هیچگاه
چون امروز خونین و لبریز از خشونت، مناقشه، منازعه و تنش نبوده و چون امروز علما و
اندیشمندان کشورهای اسلامی و نخبگان فکری و اجرایی اسیر فرقه گرایی مزمن و
دورافتادگی از مفاهیم صلح و آشتی و مصالحه نبوده اند و آتش بیاران معرکه ی جنگ،
فقر و بی عدالتی و نیز کاسبان گریه و مرگ این
چنین کسب و کارشان پر رونق و سکه نبوده است.
بنابراین، در غیاب رویههای تی و مدیریتی صحیح و نبود همکاری جمعی و عمومی، امکان فراگیر شدن این ویروس در سطحِ کشور و رسیدن تعداد مبتلایان، به مرزهای بسیار خطرناک ِکنترلناپذیرِ همراه با مرگ و میر بالا وجود دارد. طبق آمار رسمی اعلام شده، در حال حاضر، در ۲۰ استان کشور، آلودگی به کرونا وجود دارد. این نقشهی جغرافیایی، ضرورت اتخاذ رویههای صحیح را صد چندان میکند.
یعنی در صورت توجه جدی به تجربهی کشوری چون چین که به تایید سازمان بهداشت جهانی، در این باره فوقالعاده عمل کرده است، میتوان بر این بحران غلبه کرد.
واقعیت دیگر این است که افکار عمومی، شناخت کافی از این ویروس دارد. بنابراین، تنها راه حداقلسازی هراس اجتماعی و بازگرداندن امید اجتماعی، پیگیری جدی اقدامات صحیح، چه از سوی نظام حکمروایی، در سطوح کلان و بخشی، و چه از سوی تک تک افراد جامعه است.
ما امضاکنندگان این بیانیه، نه از زاویه تخصصی علم پزشکی، بلکه به عنوان دانشگاهیانی در رشتههای مختلف علوم انسانی، به همراه چند تن از پزشکان متخصص، با کنار گذاشتن ریشهیابی انتقادی این بحران در شرایط خطیر فعلی، فقط از منظر مدیریتی و فرا تخصصی پزشکی، بر اتخاذ اقدامات زیر، با هدف کمک به مدیریت بهتر بحران، تاکید داریم:
صورتبندی صحیح مساله؛ با نگاه توطئهگرایانه و با انداختن بار تقصیر بر گردنِ بیگانگان، مشکلی حل نمیشود. حتّی اگر در یک سناریو، چنین فرضیهای قابل اعتناء باشد، از اهمیت نظام مدیریت بحران برای مواجههی با آن نمیکاهد. ضمن اینکه، افکار عمومی، با مقایسه اقدامات انجام شده در چین و در ایران، صورتبندیهای نادرست مساله را حمل بر عدم پاسخگویی نظام حکمروایی میکند. امری که بحران دیگری بهنام بیاعتمادی اجتماعی را بیش از قبل دامن میزند،
تعطیلی سراسری مدارس و دانشگاهها تا پایان سال. تقویم آموزشی از جمله زمان کنکور و پایان ترم جاری دانشگاه را میتوان یکماه عقب انداخت. در عین حال، میتوان از امکانات دنیای مجازی و آموزش راه دور بهره برد،
یک روز در میان کردن حضور پرسنل دولتی و بخش خصوصی، به نحوی که نظام اداری ضمن باز بودن، با اتکاء به نیمی از پرسنل خود، امور جاری روزانه را انجام دهد. در اینجا نیز میتوان در مواردی از ت دورکاری استفاده کرد.
منع برگزاری هر نوع اجتماعی، چه مذهبی و چه غیر مذهبی. در مورد اجتماعات مذهبی، ما ضمن احترام فراوان به اماکن مقدس و شعائر و آیینهای دینی و مذهبی، بر این باوریم که به استناد سخن پیشوایان دین، رعایت احتیاطها با هدف صیانت از جان، شرط شرعی و عقلی است؛ بخصوص در شرایط کنونی که هر گونه بیاحتیاطی علاوه بر تهدید جان شرکتکنندگان در اجتماعات دینی و مذهبی، موجب بهخطر افتادن جان دیگران در ابعاد بالا نیز میشود،
اعلان رسانهای دقیقِ افراد مبتلای فوت شده و الوده و درخواست از افرادِ در تماس با بیماران، برای رجوع به مراکز درمانی و انجام معاینات بالینی لازم. شفافسازی در این باره، اقدام مهمی برای کنترل بحران است،
تامینِ امکان مرخصی برای زندانیان بیمار، و اجرای عفو زودتر از موعد برای زندانیان مورد نظر، و سایر تسهیلات در این باره، با هدف کاهش تراکم زندانها و پیشگیری از وقوع شرایط خطرناک در این مکانهای با دسترسی ضعیف به امکانات پزشکی و درمانی
با توجه به اقدامات لجستیک انجام شده در چین، و تجربهای که این کشور در زمینهی کنترل بحران دارد، میتوان از آن و همینطور سازمان بهداشت جهانی، برای تامین امکانات پیشگیری و درمانی کمک گرفت،
تامین فوری تجهیزات پزشکی بهویژه امکانات پوششی قوی برای تمامی کادر پزشکی - درمانی و پرسنلی بیمارستانها و ایجاد انگیزههای مثبت برای آنان. در مورد امکانات پوششی با کیفیت، میتوان از سازمان بهداشت جهانی و چین کمک گرفت،
وزیر بهداشت و درمان، در مقام رئیس کمیته بحران کرونا، اعلام کرده است که به جای قرنطینه مکانی، اکیپهای کنترل مسافران، در معابر ورودی شهرها مستقر خواهند شد تا بیماران آلوده به ویروس را شناسایی و قرنطینه کنند. با وجود این، با توجه به تجربهی کشورهای چین، کرهجنوبی و ایتالیا، مطمئنترین راه برای کاهش قابل توجه سرعت اشاعه ویروس، قرنطینهکردن شهرهایی است که بیشترین آلودگی به کرونا را دارند. در مورد اکیپهای کنترل مسافران، بهتر است اولویت به استقرار آنها در معابر خروجی شهرها داده شود تا در صورت مثبت بودن جواب تست، افراد مشکوک به بیماری، در همان شهر، تحت مراقبتهای درمانی و قرنطینهای قرار بگیرند. اکیپهای مستقر در معابر ورودی میتوانند نقش مکمل را داشته باشند؛ به ویژه در مورد افرادی که در مسیر بین دو شهر حرکت میکنند،
با توجه به احتمال افزایش روزافزون مبتلایان در چند روز آینده و احتمال کمبود جا در مراکز درمانی، میتوان با تجهیز سریع ساختمانهای بلااستفادهی نهادهای دولتی و عمومی، در شهرهای مختلف، این کمبود را جبران کرد،
کلام آخر، در خطاب به هموطنان گرامی و اصحاب رسانه از جمله رسانه اجتماعی است. کنترل بحران کرونا، بدون همکاری جمعی، امکان ناپذیر است. در این شرایط خاص، اخلاق و مسئولیت فردی با اخلاق و مسئولیت اجتماعی در هم تنیده است. نه تنها با رعایت اصول بهداشتی اعلام شده و ماندن در خانه و پرهیز از سفر، باید مراقب جان خود و خانوادهی خود باشیم، بلکه باید در حفاظت از جان دیگران نیز کوشا و مراقب باشیم. سرنوشت همهی ما به یکدیگر گره خورده است. در صورت بیتوجهی به موارد مذکور، زمینهی شیوع ویروس و رساندن ان به مرز کنترلناپذیر را فراهم میکنیم.
در همینراستا، اگر از دیگران انتظار داریم که از رفتارهای فرصبطلبانهی کاسبکارانه با ما پرهیز کنند، به همین میزان مسئولیت رعایت چنین رفتاری بر دوش تک تک ما نیز سنگینی میکند. موقعیت حساس و خطیر کنونی را میتوانیم تبدیل به فرصت خوبی برای تقویت مسئولیتپذیری اجتماعی و مهرورزی به یکدیگر کنیم.
انتشار اخبار نادرست و ایجاد هول و هراس، در شرایط خطیر کنونی، میتواند با افزایش استرس و کاهش سیستم ایمنی بدن هموطنان گرامی، آنان را در برابر این ویروس آسیبپذیرتر کند. بنابراین، بر عهدهی اصحاب رسانه است که ضمن اطلاعرسانی صحیح، مانع از افزایش بیمورد استرس اجتماعی بشوند.
با آرزوی مدیریت سریع بحران و پرداختن به تهای موجدهی کژکارکردیهای جدی نظام سلامت و مدیریت بحران، بعد از عبور از این پیچ خطیر
اجلالی، پرویز، جامعه شناسی، موسسه عالی مدیریت و برنامه ریزی
احمدنیا، شیرین، جامعه شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
اسماعیلی امین، حمید، اقتصاد و روابط بینالملل، جهاد دانشگاهی
افتخاری، عبدالرضا رکنالدین، جغرافیا، دانشگاه تربیت مدرس
ایمانی جاجرمی، حسین، جامعه شناسی، دانشگاه تهران
بخشی، لطفعلی، اقتصاد، دانشگاه علامه
برزگران، محسن، دندانپزشک، جراح
پیران، پرویز، جامعه شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
پیش بین، صفر، اقتصاد، دانشگاه اهواز
تاج الدین، محمدباقر،جامعهشناسی، دانشگاه آزاد واحد مرکز
تاجیک اسماعیلی، عزیزاله، روانشناسی، دانشگاه خوارزمی
جامساز، محمود، اقتصاددان مستقل
جلایی پور، حمیدرضا، جامعه شناسی، دانشگاه تهران
جنتی، ابوالفضل، اقتصاددان مستقل
جواهری، فاطمه، جامعه شناسی، دانشگاه خوارزمی
حساس خواه، ژاله، آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه گیلان
حیدری، حسن، اقتصاد، دانشگاه تربیت مدرس
حیدری،جواد، علوم ی، دانشگاه شاهد
خلجی،عباس، علوم ی، پژوهشگاه علوم انسانی
خلیلی، اسماعیل، پژوهشگاه فرهنگ هنر و ارتباطات
دلاوری،ابوالفضل، علوم ی، دانشگاه علامه طباطبایی
دینی ترکمانی، علی، اقتصاد و تگذاری، موسسه مطالعات و پژوهشهای بازرگانی
راغفر، حسین، اقتصاد، دانشگاه اهرا
رحمانیزاده دهکردی، حمیدرضا، علوم ی، دانشگاه علامه طباطبایی
رضا نصیری حامد، علوم ی، دانشگاه تبریز
رضازاده، علی، اقتصاد، دانشگاه ارومیه
رفیعی، حسن، روانپزشکی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
زارع، بیژن، جامعه شناسی، دانشگاه خوارزمی
زروکی، شهریار، اقتصاد، دانشگاه مازندران
سراجزاده، سید حسین، جامعهشناسی، دانشگاه خوارزمی
شیانی، ملیحه، جامعه شناسی، دانشگاه تهران
صادقی، محمود، حقوق، دانشگاه تربیت مدرس
صالحی،سید جواد، علوم ی، دانشگاه شیراز
صفرزاده، اسماعیل، اقتصاد، دانشگاه اهرا.
صوفی مجیدپور، مسعود، اقتصاد، دانشگاه آزاد فیروزکوه
طالقانی، حسین، اقتصاد، مترجم
عبدالکریمی، بیژن، فلسفه، دانشگاه آزاد
عبدی، محمد، اقتصاد، دانشگاه مازندران
علیزاده، غلامرضا، جامعهشناس، دانشگاه علامه طباطبایی
عمران، علی، پزشک، متخصص پوست و مو
فاضلی، نعمتاله، مردم شناسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
فراهانی، علینقی، روانشناسی، دانشگاه خوارزمی
قبادی، علیرضا، مردم شناسی، دانشگاه خوارزمی
کاظمی، سیمین، پزشک و جامعهشناس
کاویانی، مراد، جغرافیای ی، دانشگاه خوارزمی
کردبچه، حمید، اقتصاد، دانشگاه اهرا
کریمی، زهرا، اقتصاد، دانشگاه مازندران
کسرایی،محمد سالار، علوم ی، پژوهشگاه علوم انسانی
کولایی، الهه، علوم ی، دانشگاه تهران
محمدزاده، یوسف، اقتصاد، دانشگاه اهرا،
محمودزاده، محمود، اقتصاد، دانشگاه آزاد فیروزکوه
مرادی، علیرضا، روانشناسی، دانشگاه خوارزمی
مرشدیزاد، علی علوم ی، دانشگاه شاهد
مفتخری، حسین، تاریخ، دانشگاه خوارزمی
مقصودی، مجتبی،علوم ی، دانشگاه آزاد تهران
ملک السادتی، سید سعید، اقتصاد، دانشگاه فردوسی مشهد
منطقی، مرتضی، روانشناسی، دانشگاه خوارزمی
، سید یعقوب،جامعه شناسی، دانشگاه اهرا
، میرطاهر، جامعه شناسی، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی
مومنی، فرشاد،اقتصاد، دانشگاه علامه
مهینیزاده، منصور،اقتصاد، دانشگاه یزد
میری، سیدجواد، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
نعیمی جورشری، عباس،جامعهشناسی
نفیسی، نهال، جامعه شناسی، دانشگاه علامه طباطبایی
نیکو اقبال، علیاکبر، اقتصاد، دانشگاه تهران
همتی،ایرج، علوم ی، نویسنده و مترجم
یارمحمدتوسکی، مریم، جامعه شناسی، دانشگاه آزاد اراک
برای مشاهده لینک اصلی خبر بر روی آدرس زیر کلیک کنید:
http://www.ion.ir/news/544601
فصلنامه علمی - پژوهشی مطالعات
ملی پس از دو دهه تلاش علمی مستمر و با ضریب تأثیر 86/1 ، در بین مجلات
علوم انسانی، در زمرهی پنج مجلهی نخست کشور قرار گرفته است؛ لذا با افتخار از
پژوهشگران ارجمند برای ارائهی مقالههای وزین خود، به این فصلنامه، در باب هویت و همبستگی ملی در
ایران»، با نگاه به ابعاد مختلف، دعوت به عمل میآورد.
از اینروی، ضمن استقبال
از ایدههای نو و خلاقانه، برخی اولویتها و موضوعهای پیشنهادی، برای تدوین مقاله
در فصلنامه مطالعات ملی، به شرح زیر اعلام میشود:
1- روان زخم ها، حوادث طبیعی و هویت ملی (کرونا،
سیل، زله، طوفان و)؛
2-
هویت
مدرن در ایران؛
3-
گردشگری
و نقش آن در بازنمایی هویت ملی (تاریخی، طبیعی، مذهبی، فرهنگی)؛
4-
باستان
گرایی، نوباستان گرایی و نحوه بازنمایی هویت ایرانی؛
5-
الگوهای بازنمایی
هویتی در صدا وسیما؛
6-
بازنمایی هویت در سینما
(فیلم و هویت ملی)؛
7-
موسیقی و هویت ملی؛
8-
باستانگرایی و
زمینههای بازنمایی هویت در ایران امروز؛
9-
حافظه
و خاطره و هویت ملی(یادآوری و فراموشی)؛ نوستالژی و هویت ملی در ایران معاصر؛
10-
ابعاد هویتی جنبشهای
جدید اجتماعی؛
11-
شبکههای جدید
اجتماعی و نحوه بازنمایی هویت ملی؛
12-
نقش سلبریتیها در
هویتیابی جوانان؛
13-
دانشگاهها، ایران
آگاهی و هویت ملی؛
14-
نظام آموزشی (رسمی و غیررسمی، آشکار
و پنهان) و سازوکارهای شکلگیری هویت ملی؛
درباره این سایت